Let It Snow

De maand december nodigt uit tot reflectie. Kostbare minuten denkwerk door miljoenen self-made filosoofjes monden op oudejaarsavond uit in goede voornemens voor het aanstaande jaar. Nu denken de meesten onder ons dat wel te kunnen: denken. Zij denken echter zonder zich te hebben ingelezen in bijvoorbeeld de schrijfsels van Aristoteles.

OK, hoeft niet. Maar… het kan wel handig zijn. Volgens bovengenoemde held (voor mij is hij dat) denken wij voornamelijk op basis van inductie en deductie. Deduceren doen wij allemaal graag, maar al te vaak met de verkeerde conclusies. Maar induceren, wie weet wat dat is? Hieronder geef ik een voorbeeld uit mijn eigen jeugd.

Zonder het te weten praktiseerde ik in- en deductie al op jonge leeftijd. Op de school waar nonnen het in hun ogen perfecte kleuteronderwijs doceerden, leerde ik hoe je sneeuw herkent. Dit is vreemder dan je zou vermoeden, want in het land waar ik geboren ben, wordt het gemiddeld zelden kouder dan 28 graden Celsius. Sneeuw kom je er slechts in de boeken tegen.

↑ Eugène Ionesco, Rhinocéros (1960), eerste acte (voorbeeld van existentialistisch denken).

De uitgeverijen in ons kikkerland verdienden zonder bijkomende inspanningen dik aan de schoolboeken die zij naar de tropen verscheepten. Deze bereikten, niet aangepast aan de behoeften van de plaatselijke bevolking, de klaslokalen. De leergierigen, eters van ikan asin en sajoer lodeh, staken wat op van de geografie van Drenthe, de bereiding van appelmoes en natuurlijk… sneeuw. Zodoende werden we voorbereid op iets wits, vochtigs, kouds, glibberigs, plakkerigs, wat uit de hemel valt, tot ballen gekneed een eind weg kon worden geworpen en buiten dit alles veel plezier geeft.

Tot zover de inductie. Ik heb het duidelijk niet over een kookplaat. Zelf kon ik niet bevroeden dat anderhalf jaar later ik aan het deduceren sloeg. We waren ’thuisgekomen’, het was stervenskoud en het zette het op een sneeuwen. Ik had bij de nonnen goed opgelet, want ik zag leeftijdgenootjes met groot plezier elkaar bekogelen met iets wat wit, vochtig, koud, glibberig en plakkerig was en vers uit de lucht was komen vallen. Sneeuw.

Let It Snow! Let It Snow! Let It Snow! Deze drievoudige titel leidt een verrukkelijk stuk muziek in, een standard onder de Christmas songs. Maar voordat ik verder ga met mijn beschouwing over deze parel, geef ik een voorbeeld hoe het niet moet. Op het gevaar af dat er ladingen hate mail binnenstromen, laat ik hier weten wat er aan de onderstaande versie in ernstige mate schort.


↑ ‘Let It Snow’ door De Staat (officiële video uit 2011).

Het enige wat correct is, is de songtekst, want die is ongemoeid gelaten. Ach, hadden de leden van De Staat maar gedaan wat componist Louis Andriessen (naar zijn gelijknamige compositie heeft de band zich genoemd) graag deed, wanneer hij iets had gecomponeerd: uit en te na verhelderen wat hem voor ogen stond, toen hij het componeerde. Hun ‘Let It Snow!’ is onbegrijpelijk (dit is de mildste kwalificatie die ik kan opschrijven), maar ik sta alleen in mijn mening. Alle commentaren onder het filmpje zijn lovend.

Gaat de ‘official’ over de consumptiemaatschappij? Flessen Cola worden in overvloed geleegd en halverwege de clip wordt een boodschappenkarretje vol slachtafval voortgeduwd. De hoofdrolspeler eindigt roder dan het kerstmannetje kan zijn en sluit af met een boer. Iedereen laaiend enthousiast. De muziek bevat geen melodie en is geen muziek. Het ritme, algemene kwaal hier te lande, kan amper het gestamp van klompen verhullen. Nergens is een sprankje virtuoos spel te bespeuren. Het stuk getuigt niet van muzikaal vernuft, het stompt af, waarschijnlijk zonder dat het luisterend publiek zich hiervan bewust is.

Maar ja, alles zal wel zo bedoeld zijn en dan is er geen plaats voor onbegrip. De band heeft in augustus 2016 te horen gekregen dat het vier jaar lang subsidie van het Fonds Podiumkunsten mag verwachten à € 236.200,-, jaarlijks.

“In de periode 2017-2020 speelt De Staat 48 voorstellingen en/of concerten per jaar. Het gevraagde subsidiebedrag is 236.200 euro. Daarnaast wordt een bijdrage talentontwikkeling aangevraagd van 46.300 euro. Het totaal gevraagde subsidiebedrag komt daarmee op 282.500 euro.”
(Zie: fondspodiumkunsten.nl)

Dat is per bandlid vier jaar lang een meer dan bovenmodaal inkomen, waarbij hooguit BTW moet worden afgedragen over de tegenprestatie. Spreekt voor zich dat hun concerten niet gratis zijn.

Verder wil ik hierover geen woorden vuilmaken. Onderaan dit artikel valt te lezen waarom De Staat met hun interpretatie zich vergist. We gaan het over mooie zaken hebben. Eerst de tekst van ‘Let It Snow’ enz. enz.:

Oh, the weather outside is frightful,
but the fire is so delightful.
And since we’ve no place to go,
let it snow, let it snow, let it snow.

Man it doesn’t show signs of stoppin’
and I brought some corn for poppin’.
The lights are turned way down low.
Let it snow, let it snow, let it snow.

When we finally kiss good-night,
how I’ll hate going out in the storm.
But if you really hold me tight,
all the way home I’ll be warm.

Oh the fire is slowly dying
And, my dear, we’re still good-bye-ing.
But as long as you love me so,
let it snow, let it snow, let it snow.

Het lied is in 1945 geschreven door Sammy Cahn (tekst) en Jule Styne (muziek) tijdens een hittegolf. Dit blijkt niet uit de tekst, want die maakt melding van een brandende liefde die ondanks de hevige koude het afscheid van elkaar dragelijk moet maken. De song bevat, zoals te verwachten bij dit soort degelijke creaties, de nodige 2-5-1 progressies: in de A’tjes G7 – C7 – F6 (eerste twee maten), Am7 – D7 – G7 (maten 5 & 6), in de bridge D(m)7 – G7 – C(maj)7.

↑ Lead sheet in C van ‘Let It Snow! Let It Snow! Let It Snow!’

(Om de volgende nummers te beluisteren moet je Spotify op je device hebben.) 

Van het nummer zijn weinig intsrumentale versies; het klinkt het lekkerst, wanneer het gezongen wordt. Diana Krall brengt het begeleid door het Clayton-Hamilton Jazz Orchestra.


↑ Diana Krall, ‘Let It Snow’ (Have Yourself a Jazzy Little Christmas, 2015).

Een intiemere versie vinden we bij Trijntje Oosterhuis, live en slechts door Leonardo Amuedo op gitaar begeleid. Ze zingt het stuk ook live tijdens Koffietijd (december 2016), een beetje gehaast, dat wel. Niet een ieder zal die hees makende poliepen van haar appreciëren.


↑ Trijntje Oosterhuis zing ‘Let It Snow! (Christmas Evening with Trijntje Live, 2017).

Een bijzondere versie dan maar? Betty Carter (1929-1998) zingt op haar heel eigen wijze het nummer met de band van Roy Hargrove. Zij was misschien wel de eerste vrouw die haar eigen platenlabel oprichtte, Bet-Car Records. Dat was in in 1969.


↑ Betty Carter, met Roy Hargrove op trompet, zingt “Let It Snow!’ (Jazz For Joy, 1996).

Tenslotte: het lied prijkt op alle favorietenlijstjes van Christmas songs. Het was bij het uitbrengen ervan meteen een hit. Het vreemde is, dat het lied in géén enkel opzicht over de kerst gaat. De Staat heeft voor haar statement het verkeerde liedje uitgezocht. Er is domweg niet over nagedacht. Vergeefse moeite. Haal dat kerstmannetje uit de video. En stop die subsidie.

Addendum.
Ook tenorgigant David Murray heeft zich gewaagd aan het nummer. Wie het stuk kan vinden, mag de link doorsturen. Het staat op het album Seasons, in 1999 uitgebracht op het label Pow Wow. Alleen op allmusic.com valt een fragment te beluisteren (track nr. 10).

2 reacties op “Let It Snow

Geen reacties meer mogelijk.