De smaak van Joop

Liefde gaat door de maag. Ik kan het beamen. Bij mij was de liefde eens smoor, maar dan wel héééélemaal smoor, doch… onbeantwoord. Nu kon mijn oma geweldig koken, the indonesian way wel te verstaan, en zíj was het die mij eens vertelde hoe mijn opa de hare werd. Maak een exquisiet gerecht en geniet er met z’n tweetjes van. Een paar dagen wachten, eventueel nog eens op een sorbetje trakteren en hartelief is om.

Zo gemakkelijk gaat het natuurlijk niet. Mijn pogingen om mijn grote liefde te winnen vergden meer tijd en mankracht. Oma’s recept kwam echter weer bovendrijven, toen ik Joop een steak tartare zag bereiden en dacht: voor wie doet hij het? Zoveel toewijding voor een hoopje koud vlees. Met Joop bedoel ik Joop Braakhekke, onlangs vertrokken uit zijn aardse Garage naar de eeuwige remise (donderdag 8 december 2016, vlak na lunchtijd).

Ik moet wel eerbiedig blijven en wil Joop herdenken aan de hand van zijn liefde voor de muziek. Zijn moeder (‘Loek’) was zangeres, een coloratuursopraan volgens Joop (Leeuwarder Courant 27-8-2011). Van haar kreeg hij de oubollige verhalen mee uit de operettes waarin zij optrad, maar die ‘kabbelende beekjes en omgevallen bomen’ (HP/De Tijd 16-1-2014) konden hem niet erg raken. Zij zal hem niet richting Beefheart (Lick My Decalls Off, Baby) of Mothers of Invention (Uncle Meat) hebben opgestuwd. Het is de jazz geworden.

‘Ik ben een gulzig dier. Ik heb alle soorten muziek wel eens gehoord’, zei hij (eveneens HP/De Tijd 16-1-2014). Voor hem moest de gezongen jazz wel getuigen van een portie Weltschmerz, de huidige muziek mist diepgang. Diana Krall, Norah Jones – technisch indrukwekkend, maar zij ontroeren niet. Dan toch liever Tony Bennett, Streisand of Aznavour… Eh, Joop, la Barbara is op het randje en Charles is toch geen jazzzanger?

Toch kan goede smaak Joop niet worden ontzegd, waar het de muziek betreft. Tijdens een lezing op 15 november 2012 in Kasteel de Wittenburg laat hij zich begeleiden door pianist Michiel Borstlap. Alles in het kader van de Fête du Beaujolais, allicht. Zou hij Borstlaps funky kant kennen? (Zoek niets achter de titel.)

(Om de onderstaande nummers te beluisteren moet je Spotify op je device hebben.)

Getuige Joops FB-pagina ging zijn muzikale voorkeur uit naar Co de Kloet, Rita Reys, Soesja Citroen en Mike del Ferro. Rita en Soesja zijn geen onbekenden. Mike del Ferro studeerde in 1990 cum laude af aan het Amsterdams conservatorium en volgde masterclasses bij trombonist Bob Brookmeyer in Keulen. En voor wie het niet weet – Co de Kloet: muziekproducent, componist, musicus en radiopresentator, maar vooral allereerste Nederlandse journalist die Frank Zappa in 1971 interviewde. Zou Joop dan toch bekend zijn met Uncle Meat?

Joop verkocht, naar eigen zeggen, sfeer, geen biefstukken. Nou, die sfeer zit er wel in, als je mag afgaan op zijn ontmoeting met André van Duin, die de wijn interessanter vindt dan het aanstaande gerecht, made by chef himself.



↑ Spruitjes koken met Joop.

Ik kan, om een staart te geven aan dit artikel, het niet laten zijn recept voor steak tartare hier te schetsen (voor de details moet je de YT-video bekijken):
bavette (ook wel ‘flanklap’), door de handmachine gemalen
eidooier
sjalotje
ansjovisje
kappertjes
Dijon mosterd
worcester sauce
tomatenketchup
tabasco
mayonaise (voor wie een zachtere smaak wil)

En alles fijn, maar dan ook héél fijn prakken, opdienen met een bak frieten en dan gaat het eruit zien als hieronder:


↑ Halve steak tartare met frieten in ‘Le Garage’ à € 37,-.

Muziekje erbij? Ongelogen, dit stukje bestaat echt en is smaakvolle hard bop: ‘Pepper Steak’ door Art Pepper (Early Art, 1976)!

Laat ik ervan uitgaan dat dit mijn laatste artikel is in een kookrubriek, want ik wil het wel bij jazz houden…